Het is aan de orde van de dag. Mensen die moe zijn, uitgeput zelfs, maar die ondanks dat toch zich tot het uiterste inspannen om te doen wat ze moeten of willen doen, of denken te moeten doen. Mensen die stelselmatig meer energie verbruiken en uitgeven dan ze hebben. Mensen die allang rood staan op de lopende rekening van hun energievoorraad en daarna de energetische spaarrekening plunderen. Mensen die voelen dat toegeven aan vermoeidheid synoniem is met : ik ben zwak want ik kan het niet aan”. Een vermoeid lijf en verontruste ziel die roepen om rust maar overstemd worden door de stem van de ratio en het “moeten”.
In een 24 uurs maatschappij waar we de hele dag online zijn, zijn ons hoofd en lijf nooit meer echt “uit”. Altijd en overal bereikbaar, privé en zakelijk. Ontelbare prikkels waar we de hele dag op reageren. En het lijkt erop alsof we altijd maar meer willen. Een mooi huis, een auto, een goed betaalde baan met carrière mogelijkheden, een lieve partner, kinderen, een leuk sociaal leven met vrienden en kennissen, jezelf persoonlijk ontwikkelen, vakantie etc.etc.
Het is vaak rennen en vliegen door het leven om alle ballen in de lucht te houden. Het is dan ook geen wonder dat je af en toe buiten adem op apegapen ligt en je het gevoel overvalt dat je geen grip meer hebt en ten onder dreigt te gaan in de waan van de dag.
Hoe komt dat vraag ik me af? Waar komt die drang om alles te moeten (kunnen) vandaan? Waarom moet het altijd beter dan het al is? Waarom nog succesvoller? Waarom jezelf naar een oververmoeidheid, overspannenheid of zelfs burn-out helpen? Waarom niet luisteren naar die stem die al heel lang heel hard roept dat het genoeg is?
Er heerst een groot taboe op toegeven dat je vermoeid bent. Op toegeven dat je het even allemaal niet meer aankunt. op toegeven dat je teveel hooi op je vork hebt en snakt naar rust. Op toegeven dat je het eigenlijk heel zwaar vindt om en je kinderen op te voeden, en je eigen baan goed inhoud te geven, en je huis op orde te houden, en je vrienden en ouders niet te kort te doen, en jezelf beschikbaar te stellen voor mensen om je heen die je nodig hebben enz, enz.
Kortom altijd maar presteren, presteren, iets niet kunnen is voor de zwakken.
Onder al het opgesomde hierboven worden we vaak gedreven door verlangen en honger. Verlangen en honger uitgedrukt in het vergaren van spullen en kennis. Spullen die onze status verhogen. Kennis om onze onzekerheid te maskeren. Omdat we dan in de illusie verkeren iemand te zijn. Iets voor te stellen, mee te tellen, erbij te horen. Identiteit ontleend aan status, aan datgene wat je bereikt of verdient. Echter dit verlangen wordt nooit vervuld als je de ware honger niet stilt. Dat is de echte reden dat we onverzadigbaar zijn en altijd maar meer willen.
Mijn persoonlijke visie is dat we in de diepste kern niet onszelf accepteren in wie of wat we zijn en altijd er naar streven iemand te worden die we niet zijn. Om doodmoe van te worden. Daarmee ontkennen we wie we zelf zijn en leveren we ons hele leven strijd om de beste versie van onszelf te worden. We lopen op onze tenen, zoeken het buiten onszelf in plaats van in onszelf. Strijd die alleen maar heel veel energie kost.
Wat is jouw werkelijke drijfveer in het leven? Jouw echte honger? Waar verlang jij ten diepste naar?
Het antwoord ligt in je hart besloten. Maak alles stil in en om je heen. Hou op met te zijn wat en wie je niet bent. Wees eerlijk naar jezelf.
Wat een ongekende vrijheid geeft het om jezelf te accepteren en te zeggen: dit is wie ik ben, en het is goed zo. Dit is wat ik kan en het is goed zo. Zoals moeder natuur ons zomer en winter geeft, regen en zonneschijn, zo zijn we als mens sterk en vaak ook gebroken. En en, niet het een of het ander, niet goed of slecht, maar gewoon en en.
Wat een ruimte geeft het om je eigen grenzen te (er) kennen, te accepteren en deze uit te spreken naar je omgeving, om soms gewoon te kunnen zeggen: dit is niet wat ik wil of ik ben moe en heb rust nodig, of ik voel me zo verdrietig, wil je even bij me blijven.
Keer je binnenste buiten
Zie je zelf onder ogen en
leg je oor te luister
naar het fluisteren van je hart.
Tabee aan het zwakte taboe!!
0 Comments